02.02.2008: dag 201: Jakarta - Bogor

Eén uur ’s nachts ...
We houden een minibusje aan. De chauffeur profiteert van de chaos en rekent ons meteen een drievoudig tarief aan om naar het centrum te rijden: de harde economische wet van vraag en aanbod ...
Ook dit busje geraakt nauwelijks een kilometer verder; het water verhindert elke voortgang: de motoren van de auto’s, vrachtwagens en bromfietsen zijn verzopen en versperren de ondergelopen weg. Negens in het duister is er een hotel te bespeuren. De chauffeur kan nog een U-bocht nemen en we rijden nu naar een andere hoger gelegen buitenwijk die niet door de vloed is getroffen, twintig kilometer verder. Het enige luxehotel in Tangaran heeft geen kamers beschikbaar en is ook volledig volgeboekt, zoals alle hotels buiten het centrum van Jakarta. Men kan ons niet helpen; we mogen op de zetels in de receptie wachten totdat en ’s morgens misschien een kamer vrijkomt. Het is twee uur in de nacht, we zijn moe en zien het niet meer zitten ... Wat doen wij hier in godsnaam ... ?
Kristien heeft blijkbaar haar beste invallen tijdens de nacht: we zouden meteen hoog en ‘droog’ naar Bogor kunnen verder rijden. Een taxichauffeur heeft een minibusje en is bereid ons anderhalf uur verder te brengen zonder dat we Jakarta moeten passeren, tegen een overeenkomstig ‘nachttarief’ natuurlijk. Wanhopige mensen betalen altijd meer ... Diep in de nacht volgen we kleine wegen die het zuiden van Jakarta omzomen. Kort voor het ochtendgloren bellen we aan in een ‘homestay’; een slaperige vrouw des huizes doet open en toont ons twee kale kamertjes met de lang verwachte bedden en een koude douche! Heeeeerlijk! Iedereen ploft neer en we slapen het stukje nacht door tot de late voormiddag. En dat het nu maar regent ...
Ik lees op ‘bbc-world’ dat het “de afgelopen drie dagen constant heeft gestortregend in grote delen van Java. In Jakarta, een mastodont van vijftien miljoen inwoners, staan de lager gelegen woongebieden onder water. Enkele tientallen zijn verdronken en tweehonderdduizend mensen zijn dakloos. Duizenden reizigers zijn gestrand. De oorzaak is een wilde bouwwoede zonder planning, typisch voor grote derdewereldsteden. De komende dagen wordt meer regen voorspeld ...”.
Het tv-nieuws toont de klassieke overstroomde beelden van Jakarta: mensen in rubberbootjes en huizen die tot twee meter in het water en de modder staan. Auto’s tot aan het dak in het water en inwoners met al hun hebben en houden op daken en balkons wachtend op beterschap.
Ik verwacht ieder ogenblik dat een bezorgd kijkende koning Albert gekleed in een loden jas en hoge groene rubberbotten wadend in beeld komt om de mensen een hart onder de riem te steken. Niks van, dit is geen nieuws voor het buitenland; dat de Indonesiërs het maar zelf uitvissen ...
Het is zondag en we schrijven onszelf vandaag een rustdag voor. Ons pension is OK: droog, een mooi terras, tafel en luie ligzetels. Koffie en thee gratis en naar believen. We weten vandaag de kleine dingen te appreciëren ...