08.02.2008: dag 207: Pangandaran: Batu Caras en Green Canyon

Een dagtripje naar de baai van Batu Caras en een boottochtje naar de Green Canyon wordt door iedereen aanbevolen. Al enkele dagen komt een gids die een behoorlijk mondje Nederlands spreekt, bijna smeken of we geen interesse hebben; OK. We laten ons overtuigen en gaan vandaag mee. Een Amerikaan helpt de kosten drukken en een busje haalt ons op voor een rit langs de oceaan naar de baai die bekendheid heeft bij surfjunkies. Langs de kustlijn zie je nog goed de gevolgen van de vloedgolf; de funderingen van verdwenen huizen zijn nog zichtbaar en hier en daar staat een kaal betonnen geraamte overeind als herinnering aan de kracht van het water. De regering heeft aan ieder getroffen gezin de som van duizend euro uitgekeerd als startkapitaal voor een nieuwe woning verder landinwaarts.
Batu Caras: zwart strand en een rustige zee met nu en dan een bescheiden surfgolf waarop enkele Indonesiërs meteen kopje onder gaan. In het café-restaurant houden we onze jongens en Jasmien in het water in de gaten en het is meteen ook een leuke plek voor middageten.
We rijden even om; een oude hangbrug helemaal uit bamboe overspant een kanaal. De oevers zijn begroeid met waterpalmen waarvan de bladeren dienen als dakbedekking voor de huizen.
Een half uurtje verderop stoppen we aan de oever van een traagstromende rivier. We zijn niet alleen: tientallen Indonesische families staan aan te schuiven en wachten aan de trapjes op een motorkano waarin zes personen passen. Het water heeft normaal een heldere groenachtige kleur, maar de regen van de afgelopen dagen heeft bruine modder in het water gemengd en de kleur is nu koffie-met-melk. Ook mooi ...
Een tochtje in een kano brengt ons in een kwartierje naar de Groene Canyon; de canyon is dus niet groen en als men met een rivierbedding van enkele meters een canyon bedoelt dan klopt dat, maar onze verwachting was ietwat hoger gespannen. De apotheose is een doorgang naar een teleurstellende grotopening; waterdruppels sijpelen van enkele stalagtieten naar beneden; de beloofde waterval blijkt een stroomversnelling. De kano’s schuiven een voor een aan bij een rots voor de foto of een plons in het water voor enkele minuten. Help!! We zitten in een “touristtrap” en we liepen er met open ogen in!
Een bezoekje aan een wayangpoppenmaker en speler is de afsluiter van ons uitje.
In de late namiddag zijn we terug thuis; een verfrissende duik in ons zwembad is de beste van de dag. En nu nog wat studeren en morgen vroeg op voor de bus naar Jogjakarta.