29.07.2007: dag 13: Aleppo

Gelukkig werkte de airco gedurende bijna de ganse nacht: we hebben allemaal normaal kunnen slapen.
Overdag is er meestal geen elektriciteit en wordt het binnen de kortste tijd onhoudbaar heet op de kamer.
We verhuizen daarom naar een ander hotel waar men ons garandeert dat de airco ook overdag werkt. Je ziet het: heel het dagelijkse leven staat in het teken van elektriciteit of het gebrek daaraan.
Het is minder heet vandaag, dus kunnen we de straat op, na een uitgebreid Frans-Arabisch ontbijt: een overblijfsel van de Franse aanwezigheid in Syrië.
Ver moeten we niet lopen: taxi’s zijn alom tegenwoordig en spotgoedkoop. Dat spaart heel wat zweet …
Aleppo is zeer druk maar in vergelijking met de vele zielloze en moderne Turkse steden stukken aangenamer en meer op mensenmaat.
De soek is de grootste van het Midden-Oosten en bijzonder indrukwekkend en een koel onderkomen voor duizenden kleine winkeltjes en traditionele ambachten waar je binnen enkele minuten in de wirwar van steegjes het noorden kwijtraakt. Het levert een heel hoog Alladingevoel op.
Even binnen in de grote moskee. Kristien moet de lange chador met capuchon aan om binnen te mogen: snikheet naar het schijnt, maar zo lopen bijna alle vrouwen hier rond: volledig bedekt met lange, alles verhullende zwarte capes, gezicht geheel bedekt en vaak nog met zwarte handschoenen toe. Net spookverschijningen onder de donkere gewelven van de gangen van de soek. Maar de stalletjes met sexy lingerie en kleurrijke kleding worden druk bezocht, vooral bh’s met luipaardmotief en onderbroekjes met pluimen zijn in trek.
Tijdens de hete uren van de namiddag platte rust en veel zweten wegens gebrek wegens de dagelijkse stroompanne in de hele stad. Het aantal flessen mineraalwater dat we geconsumeerd hebben is niet meer te tellen. De vers geperste fruitsappen zijn dorstlessend en eten en drinken tegelijk, want in warme maaltijden heb je maar weinig zin.
In de vooravond een wandeling in de christelijke enclave van Aleppo. Armeniërs, Orthodoxen en Maronieten zijn Turkije en Libanon ontvlucht en hebben hier een veilig onderkomen gevonden en leven al eeuwen vreedzaam samen met de Moslimgemeenschap.
Ik zit hier nu in het donker te typen op de laptop; de batterij gaat nog een kwartiertje mee en hopelijk krijgen we zo dadelijk weer stroom: men belooft ons dit “within five minutes”. Dit betekent dus dat we nog een uur of twee moeten wachten op de verlossende airco.
Morgen naar Hama waar het naar het schijnt even goed weer is.