24 juli 2007: dag 8: Göreme (Utchiçar)

Ik lees dat Groot-Brittanië voor een deel overstroomt en dat het rampenplan omwille van de zware regenval in onze Westhoek net niet wordt afgekondigd. Hier in Cappadocië klaagt men van de uitzonderlijke droogte en hitte. Rivieren, beken en irrigatiekanalen staan droog. Boeren zien hun oogst verdorren, wijngaarden renderen niet meer en iedereen probeert in de toeristenindustrie een job te vinden om gezinnen te onderhouden. Wat de één teveel heeft, heeft de ander weer te weinig, en zo is er overal wat.
Sander voelt zich deze ochtend niet zo lekker: een 'grieperig gevoel' houdt hem in bed.
De rest van het gezin gaat dan op uitstap: via een kloof in het ondertussen bekende sprookjeslandschap gaat het naar Uchisar: een dorp met een natuurlijke burcht die vanuit de verte het landschap domineert en dus overal te zien is. Het is naar gewoonte weer warm, maar in de voormiddag is de hitte draaglijk, en een voorraad van 5 liter water houdt ons op de been tot onze aankomst. We lopen weer door abrikozentuintjes en wijngaarden via smalle paadjes.
De burcht van Uchisar is indrukwekkend. De rots is volledig uitgehouwen in dozijnen kamers en een gangensysteem verbindt de ruimten binnenin. Op de top heb je een geweldig uitzicht op de verre omgeving van dit schitterende, en op dit uur verzengende landschap.
Kristien biedt ons via een zogenaamd 'klein omwegje' nog een wandelingetje aan om terug in Göreme te geraken.
Volgzaam zoals we zijn duiken we een andere vallei in. Het lijkt hier alsof een gigantisch vanilleijsje langs de hoge randen is gesmolten en na een tijd langs hellende paden komen we aan in de zogenaamde 'Love Valley": tientallen piramides zijn zo ver door erosie aangetast dat ze op gigantische fallussen lijken. Kristien en Jasmien lijken hier ineens veel vlugger te kunnen stappen ...
Het is ondertussen bloedheet geworden; Ruben is niet meer te pruimen en vindt ons een beetje 'ziek' om hier rond te dolen: wij zijn inderdaad de enige zielen die in in deze vezengende vallei rondlopen.
En als iedereen er stilaan genoeg van heeft komen we aan op de grote weg, maar een aantal kilometers voorbij Göreme. Net op tijd arriveert weeral een vriendelijke Turkse chauffeur die ons aanbiedt om met hem mee te rijden. Zien we er dan zo afgepeigerd uit?
Sander ligt in het zwembad, blijkbaar helemaal opgekikkerd, of wist hij dat er vandaag iets op het programma stond dat hem niet beviel? Wie zal het ooit zeggen.
Teveel cola, yoghurt, muesli en brood doen ons weer bijkomen en voor de rest van de dag schijft de dokter platte rust voor.